Wandeling

Gisterenmiddag (zaterdag 31 maart) was het dan eindelijk zo ver. In het plan van aanpak over de ontwikkeling van Koudenhoorn is weer een volgende stap gezet. We hebben met een aantal deskundigen en betrokken Teylingers een wandeling over Koudenhoorn gehouden. Er waren vier groepen die zich op vier thema’s hebben gericht. Natuur, cultuur, horeca en (water)recreatie. Zelf mocht ik de groep recreatie begeleiden.

De groep was breed georiënteerd. Wandelliefhebbers, hondenbezitters, de voorzitters van diverse verenigingen zoals de volkstuinen en de hengelsport. Prima dat ze er allemaal waren. Al lopend werden steeds zaken waargenomen. Vooral is aangegeven wat mooi is, maar zeker ook wat beter kan en wat uitgebreider zou moeten.

Vastgesteld is dat er te weinig aanlegplekken voor boten zijn nabij de brug over de Warmonder Leede. Daar zijn ook geen voorzieningen voor. Daar is een kwaliteitsslag te maken. Ook is er geen wandelpad langs het water. Dat zou veel beter kunnen. De steigers aan de kant van het strandje voldoen niet. Links van het strandje is de steiger veel te smal en kun je er maar op één plaats af. Men zou zijverbindingen moeten kunnen maken met het grasland wat achter het riet ligt. De steiger rechts van het strandje is al breder er heeft wel wat dwarsverbinding met het grasland, maar ook dat zou veel beter kunnen.

Het strandje zou verder uitgebreid kunnen worden in noordelijke richting. Daar is nog makkelijk ruimte voor. Er is nergens op of bij het eiland een trailer helling voor kleine bootjes of kano’s. Er worden op veel plaatsen banken en picknicktafels gemist.

Het middengebied, zeg maar het gebied tussen de recreatie en het stilte gebied, is niet spannend genoeg. Ook daar zijn geen voorzieningen (tafels en stoelen) en overal mis je speelwerktuigen voor kinderen. Daar is een flinke slag te maken. Er zijn trouwens ook veel te weinig schaduwplekken.

In het stilte gebied zijn twee vissteigers voor mensen met een rolstoel. Je kunt er alleen niet opkomen omdat de overgang van gras naar steiger veel te hoog is. Er worden trouwens wel visplekken gemist. Doorsteken tussen het riet naar het water waar dan een aantal mensen kunnen vissen kan lang niet overal en ook dat moet beter. Het riet moet trouwens ook beter onderhouden worden.

De scouting smeekt om water, gas en elektriciteit op het eiland. De jongeren moeten vooral in de winter ook leren hoe de boten onderhouden moeten worden. Dat kan nu niet omdat er helemaal geen voorzieningen zijn.

Zo maar enkele opmerkingen van de velen die zijn gemaakt in mijn werkgroep. Alle opmerkingen zijn genoteerd en eind mei zal er een totaal uitgewerkt overzicht van alle op en aanmerkingen worden gepresenteerd.